Aslında bu yazıyı yazarken pek de oturup üzerinde düşünüp, tasarlamadım. Bugün içimden geldiği gibi ne şekilde akarsa kelimeler o şekilde olacak...
Aynı eskiden olduğu gibi nerdeyse hergün birbirimize yazdığımız mektuplar gibi... Evet bu yazıyı sadece en yakın dostuma, yeri geldiğinde kardeşim, ablam olmasına, en büyük yardımcıma adıyorum...
Yorucu bir gecenin ve ertesinde sancılı bir öğlenin ama sonrasında renkgarenk, cıvıl birgünün sonuna gelmiş, eve varmış bulunuyorum. Dün gece sen sancılarla cebelleşirken, ben hangi ara bu duruma geldiğimizi düşündüm. Daha dün ortaokulda tesadüf eseri ikimizin de birktirdiği anahtarlık koleksiyonu sayesinde tanışmış aslında o dönemde birbirimizle bu konu dışında pek fazla paylaşımımız olmamıştı. Sonra lisede bir baktık ki yine aynı okuldayız derken, aynı sınıf, aynı sıra, hatta yeri geldiğinde aynı evleri paylaşır olmuşuz. Bugün ise bakıyorum ki kardeşliğin, dostluğun, arkadaşlığın yanında bir de annelik rollerimizi paylaşır olmuşuz...
Sene 19/03/2008.... Ege'cik dünya'ya geldi... İşte o dönemde sen gözümde bir anda bambaşka bir role bürünüverdin. Ben o zamanlar evli değil, çocuksuz, sorumsuz iken, sen bir anda büyüdün, üstüne üstlük anne oldun. Sana olan güvenim, saygım bir kat daha artmış oldu. Ama o zaman annelik nedir bilmediğimden Ege benim için şirin ötesi, tam mıncırmalık, sevmelik bir bebekti.
Bugün 17/01/2012... Ve bugün bir minik prenses getirdin dünyaya, Deren adın da... Mis kokulu, pembişler içerisinde. Bu durum da biraz yabancıydı bize iyi ki Derenimo katıldı aramıza renk kattı... Tüm kankiler hepimizin çocukları erkek iken araya bir çiçek katmış oldun :)
Bu günün tek farkı duruma bakış açımın biraz daha değişmiş olması, belki benim de bebeğimin olmasından dolayı biraz daha duygusal olarak yaşadığım anlar olması idi... Tabii ki senin çektiğin sancıların onda birini yaşamadım ama manen emin ol aynı telaşı bende bizzat yanında yaşadım bugün. Umarım az da olsa sana destek olabilmiş, azıcık da olsa güç verebilmişimdir. Hoş... Sen gücünü koskoca 5 saat suni sancıyı yaşayarak ve sonun kadar pes etmeden doğumunu yaparak kanıtlamış oldun, bundan sonrası senin için çocuk oyuncağı olacaktır eminim...
Ve bugün artık kocaman bir aile oldunuz, dört kişilik... Hayatınız da böyle dört dörtlük olsun hep canım arkadaşım benim... İyi ki varsın, iyi ki yanımdasın... Şimdi bunlar nerden çıktı dersen... İçimden geldi yazısı olsun bu da sana :) Pembiş yanaklarından öperim, tabii ki Derenimo'yu da öper koklar, Ege'yi de öper ve mıncıklarım :P
Seni çoooook seven, kardeşin, dostun.... :)
0 yorum:
Yorum Gönder